Bir tiyatro oyununa gittiğimizi düşünelim. Değişik kostüm ve dekorlar eşliğinde sahnedeki oyuncular hayattan kesitler verir. Kimi zaman komik, kimi zaman trajik ve dramatiktir. Ama asıl hedef seyircinin mutluluğu, memnuniyeti ve verilmek istenen mesajın doğru algılanmasıdır.
Hayatımız da öyle değil midir? Her gün etrafımızda birçok olay cereyan eder ve birçoğu bizim kontrolümüzde değildir. Ama bize de tesir eder.
Allah her insana akıl vermiştir. Düşünme, akıl yürütme ve sonuca varma yani idrak yeteneği vermiştir. İnsanlar bu Allah vergisi yeteneklerini mutlaka kullanmalılar. Yaşadıkları olaylardan ders çıkarmalı ve doğru sonuçlara varmalıdırlar.
Allah’ın da istediği budur. O’nu bulalım, bilelim ister ve bizim mutluluğumuzu ister. Mutluluk arzularımızın tatmini değildir. Bir şeyi isteriz elde ederiz, o an sahip olmanın getirdiği geçici bir haz yaşarız ve bir süre sonra biter. Oysa asıl mutluluk kesintisiz olanıdır. İç dünyamızda mutluluk dış dünyamızda mutluluk ve insan ilişkilerimizde kesintisiz mutluluk ki bu Allah’a yönelmeden, O’na ulaşmayı dilemeden mümkün değildir.
Toza dumana bulanmış, bitmek tükenmek bilmeyen hayat maratonunda mutlaka bir ara durmalıyız. Çok geç olmadan bir soluklanmalı ve “ Ben nereye gidiyorum?” diye kendimize sormalıyız. Arkasından da: “İnsanlar doğuyorlar, büyüyorlar, yaşıyor ve ölüyorlar. Peki, sonra?” diye düşünmek gerekir.
“Benim bu dünyada bulunuşumun bir nedeni olmalı. Her ne kadar kendi hayatımı kendim yönetiyorum gibi görünse de benim kontrol edemediğim çok şey var. Mesela dünyaya gelişim benim irademle değil. Kimse ölmek istemez. Ama insanlar ölüyorlar. Eninde sonunda ölüyorlar…
” Başımıza gelen hoşumuza gitmeyen ama olmasına da engel olamadığımız birçok tatsız olay var. Bizi mutsuz ediyor. Örneğin arabamızla kaza yapıyoruz. Bizim bir ihmalimiz yok. Ama yine de başkasının hatası yüzünden biz de zarar görüyoruz. İşyerimiz iflas ediyor ve işsiz kalıyoruz. Bizim bir suçumuz yok. Ama zarar görüyoruz. Mutsuz oluyoruz. Yazılı ve görsel basında her gün yüzlerce insan hikâyesine rastlarız.
Örneğin henüz acısını içimizden atamadığımız Türkiye’nin birçok bölgesini felce uğratan büyük can ve mal kaybına sebep olan sel felâketi. Ne Devlet ne de kişiler hiçbir kuvvet bu felâketin önüne geçebildi mi? Tonlarca ağırlıktaki tırlar kibrit kutusu gibi fırlatıldı. Birkaç dakika önce işine gitmek için yola çıkan insanlar bezden bebekler gibi kayboldular ve yok oldular…
Bize anlatılmak isteneni anlamak için daha neyi bekliyoruz? Sonsuz güzellikleri hiçbir karşılık beklemeden emrimize veren Allah, kullarını -bunu göremeyecek kadar kör ve nankörse- bazen de felâketlerle imtihan eder.
9/TEVBE-126: E ve lâ yerevne ennehum yuftenûne fî kulli âmin merreten ev merreteyni summe lâ yetûbûne ve lâ hum yezzekkerûn(yezzekkerûne).Ve onlar, senede bir veya iki kere imtihan edildiklerini görmüyorlar mı? Sonra tövbe etmiyorlar (Allah'a yönelmiyorlar) ve onlar zikir yapmıyorlar (Allah'ın ismini art arda tekrar etmiyorlar).
Başımıza gelen olayların analizini doğru yapmak gerekir. Çünkü biz sadece mahlûkuz. Her şeyi bilmemiz mümkün değil. Ama kesin olan bir şey var ki Allah bizi çok seviyor. O bizim bilmediğimizi bilir. Görmediğimizi görür.
2/BAKARA-216: Kutibe aleykumul kitâlu ve huve kurhun lekum, ve asâ en tekrehû şey’en ve huve hayrun lekum, ve asâ en tuhıbbû şey’en ve huve şerrun lekum vallâhu ya’lemu ve entum lâ ta’lemûn(ta’lemûne).Savaş, o sizin için kerih olsa da (hoşunuza gitmese de) üzerinize farz kılındı. Ve hoşlanmayacağınız bir şey olur ki, o, sizin için bir hayırdır. Ve seveceğiniz bir şey olur ki, o, sizin için bir şerdir. Ve (bütün bunları) Allah bilir, siz bilmezsiniz.
İşte bu noktada bazı kararlar alır ve tercihler yaparız. Kendi irademizin dışında gerçekleşen ve bizim kontrol edemediğimiz olaylarda Allah’ı hatırlamamak mümkün değildir. Bu kudretin Allah’a ait olduğunu herkes bilir. Ama yapılacak tercih önemlidir. Kişi ya nefsinin afetlerinin tesirinde kalarak isyan eder, ya da Yaratan Rabbinin kendisine bir mesaj ilettiğini düşünerek sabreder ve Allah’a yönelir. Yani her zaman iki yol vardır; Allah’ın yolu, şeytanın yolu.
76/İNSÂN (DEHR)-3: İnnâ hedeynâhus sebîle immâ şâkiren ve immâ kefûrâ(kefûren).Muhakkak ki Biz, onu (Allah'a ulaştıran) yola hidayet ettik. Fakat o, ya (Allah'a ulaşmayı diler) şükreden olur, ya da (Allah'a ulaşmayı dilemez) küfreden olur.
2/BAKARA-156: Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).Onlar ki; kendilerine bir musîbet isabet ettiği zaman: “Biz muhakkak ki Allah içiniz (O'na ulaşmak ve teslim olmak için yaratıldık) ve muhakkak O'na döneceğiz (ulaşacağız).” dediler.
“Anlayana sivrisinek saz, anlamayana davul zurna az.
” Allah’ı bilmek, bulmak ve sevgide buluşmak dileği ile.
Bahar Uz
Konu: Hayat sadece bir tiyatro sahnesidir. 
Salı Mayıs 11, 2010 8:50 pm
