Kördüğüm gibi ya Aişe !!! Sevgiler böyle olmalı...

Kirletildi tüm degerler. Yapmacik baharlarla, suni lalezarlarla süslenmeye çalisilir oldu birliktelikler.
Bu kirliliklerden ask ve sevgi de nasibini aldi günümüzde.
" Sevmek dokunmaktir " diye bir felsefe ya da daha dogrusu bir safsata koydular ortaya. Böylece, yüreklerde degil bedenlerde gezinip duran seyin adi Sevgi oldu.
Flört adi altinda, özgürlük namina, iffet ayaklar altina alindi günümüzde. Adeta bekârlara has bir deger olarak sunulur oldu adi ask ve Sevgi olan kutsal deger. Evliler arasinda ise esler birbirine güzel sözlerle hitab etmeyi ayip sayar oldular. Ya da " yahu bizden geçmis artik " diyerek, askin ve sevginin gün olup sönmesi gereken bir olgu olduguna inandirdilar kendilerini. Nisanlilik dönemi yada evlilikler, denemek için yapilir oldu. " Yürütemez isek ayriliriz" diyerek, adeta ayrilmak için evlenilir oldu. Gerçek askin ve sevginin var oldugu yuvalarda hiç ayrilik olur mu !? Yada asktan ve Sevgiden kaynaklanan huzursuzluk olur mu hiç ??
Bugün tüm edebiyatçilari susturacak, tüm "sözde asIklari" kiskandiracak Rasûlümüz, esleriyle sakalasir ve onlari sevdiklerini, nasil bir ask ile baglandiklarini söylemekten hiç çekinmezdi.
Hz. Aise sordular :
" Ey ALLAHin Rasûlü beni seviyor musun ? "
Rasûlullah :
" Evet ya Aise, tabii Seviyorum "
Hz. Aise bununla da yetinmiyordu ve hemen soruyor :
" Beni nasil seviyorsun ? "
Peygamberimiz sevgi tanimlamasini yapiyordu sevgili esine. Içten, samimi ve hayran kalinan bir ifadeyle:
" Kördügüm gibi.. "
Sevgiye bakin aska bakin. Açilmayan, çözülmeyen, kördügüm gibi sevgi.
Hz. Aise Peygamberimize sIk sIk sorardi :
"Ey ALLAHin Rasûlü, Kördügüm ne alemde ? "
O yüce Rasûl cevap veriyordu :
" Ilk günkü gibi !! "
bumu olmali eslerin arasinda sevgi yoksa asagidaki örnek gibi mi?
Tanıştığımızda çok güçlü olduğumu anlattım, uzun uzun sana… Evlendiğimizde her fırsatta ağlayışımı görünce:
“–Ne kadar âcizsin!” demeni bekledim;
ama sen: “–Benim hanımım bunu da başarır.” diyerek yüreklendirdin.
Gözlerimin içine bakıp: “–Seni seviyorum.” derken, benden cevap alamadığın her defada: “–Senden nefret ediyorum.” demeni bekledim;
ama sen: “–Ben bu sevgiyi ikimiz için de yaşıyorum.” diyerek benim sevgimi de yüklendin.
Uzun zamandır görüşmediğin bir dostunla vaktin nasıl geçtiğini anlamayıp eve geç geldiğinde, bütün bir gece astığım yüzüme bakıp: “–Yeter artık!” demeni bekledim;
ama sen: “–Yapmamalıydım.” deyip özür diledin.
Senin elinden hiçbir iş gelmediğini, ne kadar beceriksiz olduğunu arkadaşlarıma anlatırken, aslında senin uyumadığını ve salondan bütün konuşulanları duyduğunu fark edince ağır hakaretler edersin diye bekledim;
ama sen: “–Ben nerede yanlış yaptım?” deyip üzüldün.
Dışarıdaki insanlara kızarken, hiçbir suçları yokken çocuklara bağırıp çağırırken: “–Sen ne biçim annesin!” demeni bekledim,
ama sen: “–Canlarım benim!” deyip onlara sarılıp kokladın.
Çok erken işe gidiyordun, bir kahvaltı hazırlayamadım. Ama evi temizledim, çok güzel yemekler yaptım, komşularla iyi geçindim, akrabaların gönlünü yaptım.
Ellerim hamurluydu ya da çok işim vardı, sana doğru dürüst bir: “–Hoş geldin!..” diyemedim. Pişman oldum yaptıklarımdan… Telâfi etmeye hazırım tüm gücümle. “–Ben de seni seviyorum.” demek için yoğunbakımın koridora açılan penceresinden gözlerini açmanı bekledim… Açmadın!..
günümzde böyle olan bir cok olayla karsilasiyoruz ve iş işten geçtikten sonra keşkelerle ugraşıyoruz ama bir fayda vermiyor...
ALLAH için bir şeylere katlanmak...
ALLAH için bir şeyler yapmak gerek yuvalarinizin mutlulugu için...
Unutulmamalidir ki imtihan Dunyasi burda olmasa Ahirete inşALLAH yüzler gülecek tabi ALLAH rizasi dogrultusunda bir yuva kurarsaniz ki birde Mutlulukda, mutsuzlukda bizim ellerimizde ..sınırı dogru şekilde biz ayarlamaliyiz degil mi..
SELAM ve DUA ile
ALLAHIN NURU, RAHMETİ VE MAĞFİRETİ ÜZERİMİZE OLSUN..