Eskirse Rahleler Eskir,Dizler Eskir,Ümmül Kitap Bakidir!

Misafir

İLKBAHARDA YEŞERİR, sonbaharda sararır yapraklar ... Yapraklar ölür dökülür. Yeşil hiç ölmez ...
Kaç lale gelir, kaç gül gülümser gider ... Çiçekler, çekilir yeryüzünden birer birer.
Koku kaybolmak bilmez ...
Ve, saçlar ağarır, bel bükülür ... Beden ihtiyarlar ...
Hep yaşar ruh ...
Eskidikçe güzelleşir bazı şeyler. Bazı şeyler ne eskir, ne yıpranır ne de çirkinleşir ... Hep kıymetli hep taze eskiler vardır, yanlış yenilere meydan okuyan!
Kur’an gibi ...
O, renktir, kokudur, ahenktir,ruhtur, ...
Yazısı da eskimez, manası da!
Ku’an’dan önceki zamanların yürüyerek, Kur’an’dan sonraki çağların koşarak yaklaşacağı varış yeri yine Kur’an’dır ...
O, en yeni eski, o en eskimez yenidir! Sararırsa sayfa sararır, “Ümmül Kitab” eskimez.
Eskirse diz eskir. Rahleler eskir. “Okumak” eskimez, “okunan” eskimez ... Eksikler o’nunla tamamlanır ...
Yıkılırsa “kurulanlar” yıkılır, Kur’an yıkılmaz!
Hiç uğraşmaya, hiç düşünmeye gelmez ... İsyan boyun bükmek, inkar kabul etmek olur ...
Kur’an’ın çağları aşan hakimiyeti, akıllar ötesi hükmü değişmez ... Bozulmaz ...
Kur’an eksilmez, Kur’an eskimez ...