Gözden süzülen bir damla yaştır dua

Konu: Gözden süzülen bir damla yaştır dua Cuma Haz. 05, 2009 12:55 pm

Yürekten kopup gelen niyaz,edeple eğilen baş ve gözden

Süzülen bir damla yaştır dua...

Sonsuz Kudret ve Merhamet Sahibinin kapısında heyecan,

Ve umutla bekleyiştir dua..

Karşılıksız ,sınırsız verilmiş nimetlere teşekkürdür dua..

Dostun dosta,sevenin sevgiliyle muhabbetidir dua..

Dünya gurbetinden gerçek sılaya yöneliştir dua..

Durun! Korkuyorum...

Ne zaman sabahın buz gibi sessizliğinde bir salâ duysam,

kendi adımın ilânını düşünüyorum.
Ölümü hatırlamam için tek sebep değil artık, yeni bir cenaze görmek…
Saçlarımın beyazlığı ürkütüyor beni…

Buruşuk ellerimin yorgunluğu, titrek bedenimle bir olup bana zamanı hatırlatıyor.

Zamanın tükendiğini…
“En sevdiklerim yaşlılardır, anlamazlar bir şeyden…”

diyerek yanımda muhabbete dalıyor ve kırılan kalbimden habersiz,

beni yine kendi hâlime bırakıyorlar…
Bilmiyorlar, yaşlılık bana çocukluğumu armağan ediyor…

Yeniden doğduğum günü hatırlamaya çalışıyorum, yaşım neydi, hatta belki adım neydi?!

Ağır adımlarla yürümek bana, emekleyen bebekliğimi yeniden yaşatıyor.

Ellerimi, ağzımı başkaları yıkıyor…

Ben izliyorum…
“Sus!” derlerse susuyor, kızarlarsa boynumu büküyorum…

Bebekleri izliyorum; gözlerim doluyor, kendimi görüyorum onlarda…

Herkes bedenimdeki acılara ağlarım sanıyor.

Bense bitmiş olan geçmişim ve nasıllığını bilmediğim geleceğime ağlıyorum.

Sonsuzluğu tesellim yapmak istiyorum, ama korkuyorum..
Yüzlerindeki kırışıklıkları, hayallerine yaklaştırmayan aynadaki yüzlere bakıyorum. Sonsuzluğun şahikalarını kendilerine hiç yakıştıramıyorlar…

Kızıyorlar çıkarlarına dokunanlara ve

yanlarında olmayanlar için savuruyorlar iddialı cümlelerini…

Dedikodunun tadı damaklarında, kırıp geçiriyorlar kalpleri…
Ve “Durun!..” diyorum onlara, “Durun, ben korkuyorum!..

Çünkü sonsuzluğun ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum!”

Ama yüreğimin içlerindeki bu sancılı cümleleri kimseye duyuramıyorum…
İhtiyar olmak zor gelmiyor bana...

Hep yaşlı bir hayat geçirmişim gibi davranan,

şimdiki çökmüşlüğümle beni damgalayan sevdiklerim de değil içimi acıtan…

Sırtımda taşıdığım, geçmişi günah dolu yüklerim zorluyor beni…

Bir Allah kelâmını hatırlamadan belki de haftalarım geçip gitmişti.

Yaşadıklarıma olan isyan dolu cümlelerim sarıyor etrafımı şimdi…
Bütün bunlar olup biterken, gözlerimden yaşlar süzülürken,

yaşadıklarımın ve yaşayacaklarımın hesabının

bunlardan ibaret kalmayacağını fark ediyorum.

Ben yavrularımın yüreklerindeki o kocaman boşluktan sorumluydum.

Allâh’ı anlatmadığım her sahne için başrol oyuncusuydum.
Yine ruhumla yüzleşmelerime döndü içim…

Geç de olsa tevbeleri keşfetmiştim…

Duâ etmek için ellerimi semâya doğru açtığımda,

buruşuk ellerim kadar geç kaldığımı fark ettim.
Ama yine de O’nun merhametin yaratıcısı olduğunu yüreğime îlân ettim.
Ve son nefesim için geç kalmamayı, korkularımdan uzak,

yalnızca O’ndan istedim…

Fatma Aladağ

GÖZDEN SÜZÜLEN BIR DAMLA YAŞTIR DUA...

Konu: NAT I ŞERİF Cuma Haz. 05, 2009 6:17 pm

Na't-ı Şerif

[center]RESULULLAH vasfı SEN’de kemâlde
Enbiya halkası güzidesisin.
SEN’inle başladı son buldu SEN’de
O kutsî tespihin imamesisin.

Âleme erişti rahmet-i RAHMÂN
ZAT-ı şerifinle değişti devrân
En büyük mucizen hazret-i KUR'ÂN
SEN O’nun en doğru tercümesisin.

KUR'ÂN’dır düsturu saadet fetâ
Şerhidir sünnetin bî-bahâ metâ'
RAB’bımız lütfundan eylemiş atâ
Bizlere ihsân-ı Cemilesisin.

Sırr-ı hakikatın ya da hicaptır
Muhatap olduğun vahy u hitaptır
Kâinat bir büyük âlî kitaptır
Ve SEN o kitabın serlevhasısın.

Eşsiz eserisin Dest-i Kudretin
Ne mümkün idraki SEN’in fıtratın
Başlangıcı SEN’sin bütün hilkatin
Sebebi ve hem de neticesisin.
NUR u Cemâlinden halketti SEN’i
Meddahın oluben medhetti SEN’i
HÜDA-yi MÜTEAL vasfetti SEN’i
SEN yüce ahlâkın mizanesisin.

Hutbe-i Ezelin Hakim Hatibi
Reğaib, Mi'raç ve Berat sahibi
Leyle-i Kadir de yüce nasibi
Merdan-ı HÜDA’nın Ferdanesisin.

Tarih-i beşerde misli olmayan
Miraç gecesinde bir ulu divân
Aksa Mescidinde cem olmuş hemân
Ervâh-ı Enbiyâ Muktedasısın.

Bir aynı manzara Haşir sabahı
Taht-ı Livâ-ül Hamd sancağın dahi
Bütün peygamberler içtimagâhı
O lütfun mazharı bir tanesisin.

Mu'ciznüma nedir elindir SEN’in
Hikmetfeşan nedir dilindir SEN’in
Evliyâ, Asfiyâ ehlindir SEN’in
Onların yegâne vesilesisin.
İman-ı tahkikin kemâli için
Abd-i mahz olmanın cemâli için
Tevhid kelâmının ikmâli için
Lâzım RESULULLAH kelimesisin.

Küfür ve dalâlet dalgalarına
Kapılmış talihsiz insanlarına
Selâmet sahili yolcularına
En mahir kaptan-ı sefinesisin.

Zulmü esaretin kırdın bendini
Müstekbir kahrınla bildi haddini
İnsanlık zatında buldu kendini
Fazl u Kemâlatın müşahhasısın,

Dalâlet kışında halka yaz oldun
Adl ü ihsânınla serfirâz oldun
Maraz-ı kuluba çaresâz oldun
O derdin tabibi etibbasısın.

Kutsî nefesinden hayat buldular
İnsanlar aşk ile irfan doldular
Sayende köleler sultan oldular
İnsanlık cevheri Hazinesisin.

Kebair ehline müjdeler verdin
Şefkatin şümulü cemaat, ferdin
Ümmetin isyanı en büyük derdin
SEN bu ızdırabın elemlisisin.

SEN’den dûr olana kimse yâr olmaz
Gönül yaraları SEN’siz onulmaz
SANA inanmadan HAKK’a varılmaz
Geçerli imanın vecibesisin.

Beratımız ancak SEN’in amânın
Bütün çaresizler tutmuş dâmânın
Yalnız o asr değil SEN her zamanın
En yüce Sultan-ı Zîşânesisin.

Şer'-i şerefini baş tacı etsek
SANA ittibada gaflet etmezsek
Nefsin hevasına uyup gitmezsek
Bizlerin ümmidi kâmilesisin.

Ebülfeyzi mücrim cürmiyle sayrı
Mü'minindir yine olmadı ayrı
Bir kapı tanımaz kapından gayri
Kıtmirindir onun EFENDİSİSİN.

SALLİ YA RABBİ EL HABİBİKE MUSTAFA
RAHMETEN LİL ÂLEMİN ŞEFİ-İ RÛZ-İ CEZÂ[/center]