İslâmın İlk Kadın Şehidi Habbât´ın Kızı Sumeyye (r.a)

İslâmın İlk Kadın Şehidi Habbât´ın Kızı Sumeyye (r.a)
Ammâr İbn Yâsir´in annesi Sumeyye Bint Habbât´tır. Ebu Huzeyfe İbnu´l-Muğîre´nin azatlı kölesiydi. Yâsir, kardeşini aramak için Yemen´den gelip, Mekke´de yerleşmiş ve Ebû Huzeyfe´nin müttefiki idi. Ebû Huzeyfe, Sumeyyeyi Yâsir´le evlendirdi. Sumeyye Ammâr´ı doğu­runca Yâsir´i âzât etti. Yâsir oğiu Ammâr, Abdullah ve hanımı Sumey­ye İslâm´a ilk girenlerdendir.

Sumeyye, İslâm´da ilk yedi kişinin yedincisiydi. Mekke´de müslü-rnanlıkiarını açığa vuran ilk yedi kişi şunlardı: Rasûlüllah (S.A.V), Ebû Bekr, Bilâl İbn Rabah, Habbab İbnu´l-Erett, Suheyb er-Rûmî, Ammâr İbn Yâsir ve Sumeyye Bint Habbât, Peygamber´i (S.A.V) amcası Ebû Tâlib himaye etmiş ve ona yardımcı olmuştu. Ebû Bekr´i de kabilesi Teym oğulları korumuştu. Diğerlerine jse kabîleleri, hapsetmek, döv­mek, aç ve susuz bırakmak suretiyle işkence etmek ve yeni dinînden döndürmek üzere saldırmışlardı. Sıcak yaz gününde onlara demir zırh­lar giydirirlerdi., İşkencenin şiddetine kendileri bile dayanamazlardı. Ebû Cehl İbn Hîşam müşrikleri buna teşvik ederdi. Şerefli ve güçlü bi­risinin müslüman olduğunu duyarsa, ona gelir:

? Bundan sonra görüşüne itibar edilmiyecek ve şerefin düşecek, derdi.

Eğer müslüman olan tâcirse :

?Senin ticâretini kesada uğratıp malını yok edeceğiz, derdi.

Eğer zayıf birisiyse, onu tehdit ederdi.

Yâsir ailesini, dininden döndürmek için işkence yapıyorlardı. Fakat onlar küfre dönmediler. Ebu Huzeyfe Muğîre onlara tehdit ve iş­kence yağdırıyordu... Bathâ´da Yâsir´e ve Ammâr ile Sümeyye´ye iş­kence yapıldığı sırada, Rasûlüllah da (S.A.V) Yâsir ailesinin yanına uğ­rayıp :

«? Yâsir ailesi sabredin. Size cennet vâdedilmiştîr,» diyordu.

Yâsir müşriklerin söyletmek istedikleri şeyleri söylemedi. İsla-mın şerefi için ölmeyi göze aldı.. Ve müşriklerin işkenceleri altında şehîd oldu.

İslamda ilk erkek şehîd, Yâsir idî.

Yâsir´in oğlu Abdullah da okla vurulup yere düşürüldü ve şehîd edildi...

Sumeyye Bint Habbât; çok yaşlı ve zaif olmasına rağmen -diniiv den döndürülmek için- yapılan en ağır işkencelere katlanır, müşrikle­rin yaptırmak istediklerini yapmaz, İslamin şerefi için ölmeyi göze alır, müşriklerin söyletmek istediklerini söylemezdi..

Kocası Yâsir, işkencelerle şehîd edildikten sonra, Ebû Cehil´in amcası Ebû Huzeyfe İbnu´l-Muğİre, işkence etmesi için onu Ebû Cehl´e vermişti. Ebû Cehl ona :

? Nasıl atalarının İlâhlarını terkeder de Muhammed´in ilâhına tâ­bi olursun? dedi.

Sumeyye Bint Habbât:

? Bana hidâyet vermişken benimle ALLAH hakkında mı tartışıyor­sun? dedi.

Ebû Cehl de ona :

? Bana şu ilâhını göster bakalım! dedi. Sumeyye Bint Habbât:

? «Gözler onu görmez. O bütün gözleri görür, o latiftir, haber-dârdir.» [1]diye cevap verdi.

Ebû Cehl ona :

? Lâfa yemin olsun, Muhammed seni büyülemiş, dedi. Sumeyye Bint Habbât:

?Aksine o beni nûre ulaştırdı, dedi.

Ebû Cehl ona :

? Sen güzelliğine aşık olduğun için Muhammed´e îman ettin, dedi.

Sumeyye ona hakaret etti. Bunun üzerine Ebû Cehl de onun önüne mızrağı saplayıp şehîd etti...

Böylece Sümeyye İslamda ilk kadın şehîd oldu..

Sümeyye Bint Habbât, ecrini ve mükâfatını ALLAH´tan bekleyerek en kıymetli varlığı olan canını ALLAH (C.C) yolunda hiç gözünü kırpma­dan feda etmiştir. Onun îmanı bunu gerektirmişti..

Sümeyye Hatun, ALLAH (C.C) yolunda canını böyle feda ederken, bugünün müslümanları ALLAH (C.C) yolunda, İslam için nelerini feda edebiliyorlar acaba?! Canlarımızı feda edebiliyor muyuz? Sümeyye (r. anhâ) gibi evlatlarımızı feda edebiliyor muyuz? Hattâ ve hattâ mal­larımızı bile feda edebiliyor muyuz acaba?!..

Sümeyye!..

Ammarın annesi Sümeyye!..
Yasirin sevgili eşi Sümeyye!..
Müminlerin cefakar annesi Sümeyye!..
Ve… Ve İslamın ilk şehidi Sümeyye!..
Son mübarek dinin, son mübarek peygamberin ilk şehidi…
Evet!.. Evet, türlü işkencelerden sonra Ebu Cehilin kalbine sapladığı mızrak ile şehadet şerbetini içen Sümeyye.
Kocası Yasir ve iki oğlu ile günlerce işkenceye maruz kalan Sümeyye! O, müşriklerden işkence gördü.
Ebu Cehil tarafından da şehid edildi. Kızgın Mekke kumlarının üzerine yatırılıp işkence edilen…
El ve ayaklarına dört deve bağlanan ve develer dört ayrı istikamete doğru sürülerek kolları ve bacakları un ufak edilen… Lat, Menat ve Uzza putlarına imana davet edilen kadın Sümeyye!
ALLAH ve Rasulüne olan imanından canı pahasına vazgeçmeyen… Ölümü sevgiliye kavuşmak istercesine severek karşılayan… Dünya ve dünyadaki nimetleri bir çırpıda reddeden… Küfür nizamının yıkılışını kanı ile çabuklaştıran… Ve bütün müminlerin annesi olma şerefine nail olan o güzel anne Sümeyye!..
Ebu Cehiller, Ebu Lehebler yine iş başındalar. Bu kez Sümeyyenin kızlarına musallat oldular. Zaten Sümeyye anne ta o gün bunları bizlere haber vermişti. Gördüğü işkenceler ile… Akıtılan kanları ile… Ve verdiği canı ile anlatmıştı bize.Kızlarıma sahip çıkın demişti.Sahip çıkın benim davamın takipçisi kızlarıma!..
Oğullarım Ammar ve Abdullah bana sahip çıktılar. Benimle beraber aynı zulüm ve işkenceleri metanetle karşıladılar. Siz de kızlarıma sahip çıkın diye haykırmıştı.
Dün Sümeyyeler bedel ödediler. Bugün de kızları bedel ödüyorlar. Günümüzün Ebu Cehilleri onları bir bir katlediyorlar! Gürüzler, Alemdaroğulları, Serterler ve ötekiler Sümeyyenin kızlarına zulmediyorlar.
Yani günümüzün Ebu Cehilleri!..
Sümeyyenin kızları yerlerde sürükleniyor. Otobüslerle toplanıp dağ başına atılıyorlar. İdam ile yargılanıyorlar. Hapsediliyorlar. Üzerlerine panzerler sürülüyor. Pompalı tüfeklerle katlediliyorlar.
Fakat Sümeyyenin oğulları ortalıkta gözükmüyorlar nedense! Neredesiniz ey Sümeyyenin oğuları?
Nerelere kayboldunuz?
Nazar mı değdi sizlere?
Hangi delikte ALLAHın vaadini bekliyorsunuz?
Çıksanıza ortaya! Korkmayın!..
İman edin!..
ALLAH herşeyden daha büyük ve güçlüdür. Çıkın ortaya artık! Çıkın!..
İman tazeleyin ve Sümeyyenin oğullarına yaraşır bir biçimde zulme karşı durun!..
Yılmayın.. Ürkmeyin… Dağılmayın…
Eğer Allaha inanıyorsanız, siz üstünsünüzdür. Korkaklık ederek zalimleri üstün hale getirmeyin! Size sesleniyorum anne ve babalar!.. Okulun önünde kızlarını döverek başlarını açtıran anne ve babalar… Kızlarını eve hapsedip, günde üç öğün dayak atan anne ve babalar…
Kızların namusuna tabelleş olan cebi dolu kodamanlar… Ben sana yardım ederim diyerek, sahte bir nikah ile kız çocukların namusuna tebelleş olan ve üç gün sonra da kapı dışarı eden dini bütün adamlar!…
Kızlarının davasına sahip çıkmayan anne ve babalar…
Söyler misiniz, siz kimsiniz? Sizler kimin oğulları ve kızlarısınız? Sümeyyenin mi, yoksa Ebu Cehilin mi? Yoooo!.. Sizler asla Sümeyyenin kızları ve oğulları olamazsınız! Çünkü o sütü bozuk kız ve oğlanlar doğurmadı.
Asla!.. Asla!.. Asla o haramzade çocuklar edinmedi. Sümeyyenin kızlarına zulmedenler!.. Sizler, olsa olsa Ebu Cehilin çocukları olabilirsiniz. Yanılıyor muyum acaba?.. Hadi, hayır bizler Ebu Cehilin oğulları ve kızları değiliz deyin! Diyemezsiniz… Aslınızı inkar edemezsiniz… Ebu Cehilin izinde olmaktan vazgeçemezsiniz…
Ey Sümeyyenin elleri öpülesi kızları!.. Sizlere de yalvarıyorum! Siz de sahip olduğunuz iffet, namus ve şerefinize halel getirmeyin! Eğer kendinize sahip çıkmazsanız, bu Sümeyye annenin davasına ihanet olur. Huzur-u İlâhide sizlerden şikayetçi olurum.
ALLAH Teâlâ yardımcınız olsun.