fani Yeni Üye
Mesaj Sayısı : 38 Kayıt tarihi : 23/09/09 Yaş : 37 Nerden : Ş.urfa/viranşehir
| Konu: Ey ölüm... Çarş. Kas. 04, 2009 12:52 pm | |
| Ey ölüm avuçlarım kanıyor ey ölüm, yakınlığın kadardır seni kendimden uzaklaştırma çabam, içimdesin aslında; şahdamarımdan yakın, ahirinden korktuğumdan olsa gerek, içimde küçültmeye çalıştığım bir sevdasın…
avuçlarım kanıyor ey ölüm, çünkü hayatım avuçlarımdan kayıp gidiyor; bakakalıyorum her geçen günün ahirinde, bakakalıyorum avuçlarımın sızısını çeke çeke…/
ey ölüm, biçereyiz bak! ümmetçe…. biçareyiz bak! bilgilerimiz yetmiyor kanayan yaralarımızı iyileştirmeye, avuçlarımızdan kayıp giderken hayat, sevmek yetmiyor hayatı; sevmeyi bilmek gerek belki de. yaraları sevgiyle onarmak gerek….
ey ölüm, biz kimi "öncelikli" seveceğimizin bilgisinden yoksuluz; yaralarımız ondandır; yanışımız ondan, çaresizliğimiz ondan…. uzak kalma bize; içimizin dostu ol, senle varalım yar’e; rabıtanla dirilelim; acı(t)masın hayatın avuçlarımızdan kayıp gidişi, acıtmasın yar’ın yüzümüze bakışı…
SELAM VE DUA İLE.... | |
|