Bir yerlerden başlamak gerek…

Ömür bir su misali kayıp gidiyor.Dün daha bahçelerimizde koşarken bugün hayatın tam ortasında bulduk kendimizi.Geldiğimiz noktada biraz durup düşünmek gerek sanıyorum.Rahman ‘ben sizi ancak bana kulluk edesiniz diye yarattım’ diye buyururken,acaba biz ne kadar bu emre sadık kalabildik.Ne kadar Allah ’a kul olarak özgürleştik? Yoksa dünyaya meylederek özgürleşeceğimizi söyleyenlere uyup ne kadar tutsak olduk? En çok kimi sevdik,kimden korktuk? Flörtümüzün bizden ayrılmasından korktuğumuz kadar Allah’ın bizi bırakmasından korktuk mu? Ya da bunu hiç düşündük mü bile? Sevdiklerimizi kırmamak için elimizden gelen tüm gayreti gösterirken en çok sevdiğimiz Allah ’ı kırmamak için günahlardan korunmak,kaçmak için ne kadar gayret gösterdik? Kaç gece sevgilimizden ayrıldığımız için,sınavda kötü not aldığımız için, işten çıkartıldığımız v.s. için ağlarken acaba Allah için kaç gece göz yaşı döktük? Ya da Allah için hiç ağladık mı? Sınavları geçmek tek tek bitirdik ders kitaplarını,yuttuk bir nevi çoğunu peki hayat sınavının kitabı olan Kuran-ı kaç kez mealiyle,tefsiriyle anlayarak ya da anlamaya çalışarak okuduk? Ya Allah ’ın bizi sevmemsinden.bizi unutmasından ne kadar korktuk? Bunu hiç düşündük mü, aklımıza böyle bir soru hiç geldi mi acaba? Sorular ardı ardına geliyor ama sorularla da zaman kaybetmeden BİR YERLEDEN BAŞLAMAK GEREK…
Öncelikle samimi bir kalple Rabbin huzuruna çıkıp açıp ellerimizi göz yaşlarımızla pişman olarak tüm günahlarımıza ve bir daha işlememeye niyet ederek tövbelerimizi sunmalıyız ‘Tövbe edin tövbelerinizi kabul edeyim’ diyene.Sonra hayatımızı O’nun emrettiği şekilde yürütmek için bizim için bir yol gösterici,bir kılavuz olan kuran’ı okumaya,anlamaya çalışmalıyız.Bu işi yapanlarla oturmalı,sohbetlere iştirak etmeliyiz.Sonra yaşayan kuran,yürüyen kuran,Hz Aişe anamızın buyurduğu gibi ‘O nun ahlakı kuran ahlakıydı dediği’ Peygamber efendimizin hayatını anlatan siyer kitaplarına yönelip peygamber efendimizi(s.a.v) tanımalı,mücadelisini,ahlakını,yaşayışını,her şeyini kendimize örnek almalıyız.Sonra her alanda kendimizi geliştirmek için kitaplar okumalı,insanlara ulaşmalı,sivil toplum kuruluşlarında yer almalı,gündem takip edilmeli,gazete,dergi okunmalı kısaca hayata mümince yön vermek için bir şeyler yapmalıyız.Ve her daim namazdan önce,namazdan sonra,namazın için de her yerde her şartta dualarımızı dilimizden düşürmemeliyiz ve sol yanımızda hep bir Medine ve şehadet özlemi yanmalı.Ne dersiniz hayatımızı,ahiretimizi kurtarmak için

BİR YERLERDEN BAŞLAMAK GEREKMİYOR MU?