Şehadet Medresesinin, Emektar Mürşidi: Seyyid Kutub

Neden sevmediler seni ve bugün hala neden sevmiyorlar; biz biliyoruz…

“Allah yolunda öldürülenlere sakın "ölüler" demeyin. Tersine onlar diridirler, ama siz farkında değilsiniz.” (Bakara/154)

Bizler, onun şehadetinden 18 yıl sonra açtık gözlerimizi bu dünyaya. Ama biz dünyaya gözlerimizi açtığımızda, o hala yaşıyordu. Ve bugün de hala…

Geçtiğimiz cumartesi günü, şehidin, ömrü boyunca arzuladığına ulaşışının 43. yıl dönümü idi. Onlara ölü diyemiyoruz; zira bugün onlar hala yaşıyorlar. Şehadetleri, akan kanları onları ölümsüz eylerken, bizleri de asker eyledi; birer Tevhid askeri... Bizler, onlar sayesinde öğrendik özlemin şehadet olduğunu. Aşkın ölümsüzlük olduğunu ve aşığın ölümsüz oluşunu…

“Kara sevda” bir hastalık gibi işlenedursun muhtelif kitaplarda; bizler “kara sevda”nın şifa olabileceğini de öğrendik; neye sevdalanmamız gerektiğini öğreten öğretmenler sayesinde.

“Allah(cc) dostluğu”, silsilelerle sınırlı tutuladursun; “gerçek dostlar” en güzel şehadetleri armağan ettiler bile bizlere ve en leziz şarabı tattılar; diğerleri sıcak yataklarında yatıp, dünyalıklardan tadarlarken…

Bilir misiniz Mus’ab(ra) misali aşkı? Her türlü dünya nimeti elinizin altındayken, hepsini itip, ahiret nimetine yol almayı?

Ya, tanır mısınız Ebu Zerr’i(ra)? Hani, yalnız yaşayan ve yalnız ölen o aşığı? Bu nasıl bir aşk, nasıl bir sevda bilir misiniz? “La ilahe illallah” damarlara dolduğu an, onu ölüm pahasına haykırmak; Allah’tan(cc) gayrı hiçbir hüküm ve hakimiyet sahibi yoktur demek… Bu ne demektir bilir misiniz? Bunu ona söyleten, Hüseyin’i(ra) kıyama sevkeden ne idi bilir misiniz? Bilir miyiz?

İşte aynı okulda yetişmiş, aynı dersleri görmüş ve aynı sevda ile yanmış… Aşkı, darağacını görmesine engel olmuş… Tağutun tek bir hükmünü yazmayı, çok kıymetli cana değişmiş… Bu kutlu davanın bu emektar öğretmenini tanır mısınız?

“Bu hakk-batıl savaşında şehid düşecek erler olacaktır. Allah yolunun şehitleri... Aziz ve sevgili ölüler... Onurlu ve tertemiz ölüler...” diye bahsederken, o kervana katılmanın özlemini her daim çeken; “Uğrunda can verdikleri düşünce şehitlerin kanları ile sulanarak süreklilik kazanır. Bu fedakâr insanlar ölümü seçmekle kendilerinden sonra gelecek olanları güçlü ve devamlı bir etki altında bırakırlar” derken, şehadetin kokusunu teneffüs eden şehid Seyyid Kutub; Aziz ve sevgili, onurlu ve tertemiz bir ölü olarak özlemine kavuşmuş; kanı ile suladığı düşüncesi ve davası da, kendisinden sonra gelenleri, sürekli ve devamlı bir etki altında bırakmıştır.

Evet…

Onu neden sevmediler ve hala neden sevmiyorlar, biz biliyoruz! Davası uğruna akıttığı kanı, akıtma özlemi çeken nicelerini de bıraktı ardında, bunu da biliyoruz.

Bu özlemle, bu aşk ile, bu sevdaya layık bireyler olabilmek duası ile, Üstad Seyyid Kutub’un(rh.a) şehadetinin, daha nice hayırlar ve bereketler getirmesini dileniyorum Rabbimizden.

Rabbim şehadetini kabul buyursun.

“Allah yolunda öldürülenlere sakın "ölüler" demeyin. Tersine onlar diridirler, ama siz farkında değilsiniz.” (Bakara/154)

Ve’s-Selam…

bilal oduncu

çok güzel bi yazı dilimiydi fani kardeş paylaşım için Allah razı olsun inş
Bu özlemle, bu aşk ile, bu sevdaya layık bireyler olabilmek duası ile,