Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî!

Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî! Mal Senin.. Mülk Senin.. Buyuran Sensin, Hükmünü apaçık duyuran Sensin, Yaratan.. Yaşatan.. Doyuran Sensin, Yine de kulların, şeytana tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Kur’ân’a cür’et var, göz göre göre, Ayaklar altında, örf, âdet, töre, “İslam” türetmişiz, herkese göre; Olmuşuz.. Para, pul, putlara tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Cezâ ve mükâfat, Kur’ân’da çok net, Kimsede ne korku.. Ne de bir gayret. Sanki.. Bize değil, Cehennem Cennet; Olmuşuz.. Fal, büyü, cinlere tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Dünyayı boğarken, zulmün tekeli, Terâziyi tutan, eller lekeli. Çatıları basmış, cehâlet seli; Olmuşuz.. Bir kara vicdâna tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

O “Kâlû Belâ” yı unuttuk çoktan, İşret soframızda, kuş sütü noksan. Kimin umûrunda; “Mâide doksan”; Olmuşuz.. “Hayyamcı” fırkaya tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Fakirdik.. Ve lâkin, haddi bilirdik, Secdede hamd ile, vecde gelirdik. Üç kuruş gördükçe, sanki delirdik; Kıldık.. Her güzeli, çirkine tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Delik deşik olmuş, âhlak yasası, Sülüklerle dolmuş, devrân kasası. Mahşermiş.. Mîzanmış.. Kimin tasası; Artık.. Rüşvet bile, rüşvete tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Yüz yüze ikrâmda, sahte bir yarış, Dostun arkasından, diller bir karış. Lâfta kalmış.. Sevgi, saygı ve barış; Olmuşuz.. Selâmsız bir nesle tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Bir yanda milyonlar, aç, sefil bekler, Bir deri bir kemik, üryân bebekler, Bir yanda el bebek, kaniş köpekler; Olmuşuz.. Bencil bir nesle tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Denizler kokuşmuş, dağlar yanmada, Bacalar, göklere zehir sunmada, Dünya can çekişir; son savunmada; Nîmete nâmertçe, açmışız harbi, Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Herşeyi uydurduk, hâşâ Kitaba, Haram ve helâli, koyduk bir kaba; Çorbamıza bile, karıştı ribâ, Sana ve Resûl’e, açmışız harbi, Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Alışmış dilimiz, fitne tadına, İslâm zulmedermiş, güyâ kadına. Yalan söylüyoruz, Kur’ân adına; Yüce Kelâmına, açmışız harbi, Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Nasıl da bastırmış.. Küfrân sisleri, Kaybolmuş.. Nebî’nin, nûrlu izleri. Bunca belâ.. Uyarmıyor bizleri; Olmuşuz.. Kör, sağır bir nesle tâbî; Ne kadar da sabırlısın Yâ Rabbî…

Anlatmaya, dilde lisan yetmiyor, Utancından, durdu kalem gitmiyor, Ne yapsak da, bizde kusur bitmiyor; Olmuşuz.. Bir kere isyâna tâbî; Kurtar bizi.. Kurtar bizi.. Yâ Rabbî…

Cengiz Numanoğlu