((Caiz mi??))

İnternet kültürümüz, bilgimiz yok diye de teknolojinin bu nimetini kötüleyemeyiz, göz ardı edemeyiz. Bunun zararını, faydasını öğrenip, faydalı hale getirmeliyiz. Bugün bilgisayar asrındayız, bunsuz yapamayacağımıza göre gerekli tedbirleri almak zorundayız.

Sadece biz değil, gelişmiş Batı’da da bilgisayar-internet alışkanlığı, eğitimcileri tedirgin etmeye başladı. Avrupa’da, sivil toplum örgütleri, gençleri adeta esir alan bilgisayar tutkusuna karşı kampanyalar düzenliyor. Almanya’da düzenlenen “Benim bilgisayarım yok, ama bir sürü arkadaşım var!” kampanyasındaki slogan dikkat çekici.

Evinde kendine ait bir bilgisayarı olup da bütün gününü ekran başında geçiren gençler kolay arkadaş edinemiyorlar. Zamanla asosyal ve problemli bireyler haline geliyorlar. Bilgisayar oyunu, internet gezintileri, çocukları, gençleri sosyal hayattan giderek koparıyor. Bilgisayar-internet kültürüne yabancı olduğumuz için, birçok ekonomik, sosyal sıkıntılara sebep oluyor. Gazetelere kadar intikal ediyor bu olumsuzluklar.

Bu olumsuzluklara bakıp, bilgisayarı kaldırmak yerine, olumsuzlukları ortadan kaldırmak gerekir; bunun için de gençlerimizi bilinçlendirmemiz gerekiyor. Böyle yapmazsak faturası ağır olur. İşte size bilinçsiz bir kullanıcının sebep olduğu olay.

Chat’layan yuvalar!

Günümüzde chatleşmek maalesef bir çeşit sanal beraberlik haline geldi. Adam, saatlerce bilgisayar başında oturup hanımını, çocuklarını bir kenara itip başka bir âlemde geziyor. Eşiyle ilgileneceğine, onun can yoldaşı olacağı yerde, gidiyor bilgisayarla arkadaşlık ediyor. Daha doğrusu bilgisayardakilerle... “Bu yaptığın uygun mu?” dediğin zaman da, “Ben faydalı olmak için yapıyorum” deniyor.

Bir kere, en büyük hatamız, faydalı olmaya evden başlamak yerine “el”den başlamak... Evdekiler dururken, eh nefsimize de hoş geliyor, önce “el”lerle uğraşıyoruz. Kişinin önce kendisine, ailesine, sonra da diğer yakın çevresine, daha sonra da uzak çevresine faydalı olması gerekir. Şimdi, chat hastalarına sormak lazım:

Elinizi vicdanınıza koyun ve itiraf edin, eşinizle çocuğunuzla mı daha çok meşgulsünüz, yoksa bilgisayarınızla mı? Bazı chat hastası erkekler diyebilir: “Benim eşim benimle ilgilenmiyor, ben de o yüzden chatlerde sürünüyorum.” Yapmayın, siz gerçek manada eşinizle ilgilendiniz de o sizinle ilgilenmedi mi? Bu kabul edilebilir bir mazeret değildir.

İnsanların kadın olsun erkek olsun, ilgiye, sevgiye ihtiyacı vardır. Siz verirseniz, alırsınız; ilgi, sevgi karşılıklı olur. Arkadaşlık, sevgiyi paylaşmak gibi değerlerimizi TV ve bilgisayar öldürüyor, güzelim aile yuvaları buzdolabına dönüyor adeta. Chat yüzünden kocasının yüzünü göremeyen, bunun için ruhî dengesini bozan çok kadın var.

Bekârlara gelince; art niyetli olanları bir tarafa bırakıp olayı iyimser bir şekilde ele alacak olursak, bunlar da genelde evlilik hayali ile chatleşiyorlar. İşi ileri götürüp tanıştıktan sonra da hayal kırıklığına uğruyorlar. Çünkü iki taraf da tam dürüst davranmıyor chatte... Sanki chatleşme yalan üzerine kurulmuş. Erkek kadın, kadın erkek numarası çekiyor. Daha nice yalanlar; her şey tozpembe...

Chatte tanışılan bir kişiyle gerçek bir evlilik kurulamaz. Maalesef dünya acımasızlaştı, güven duygusu yok oldu. Chatte tanışıp mutlu bir yuva kuranlar var demeyin, bu sadece bir kumar olur. O ancak binde birdir. Binde birin size isabet etmesini mi bekliyorsunuz? İnternet üzerinden tanışıp evlenen çiftler, sonra farklı dünyaların insanı olduklarını anladıklarında geride pişmanlıktan başka şey kalmıyor. Balın zehiri kıvrandırmaya başlıyor ve acı bir netice tecrübe hanesine yazılıyor.

Chat gerçeği aslında bu kadarla da bitmiyor, chat vakti öldürmekten pek de öteye geçen bir şey değil. Ve öldürdüğü şey sadece vakit de değil; insanın ailesiyle, akrabasıyla, arkadaşlarıyla ilgisini hatta sevgisini de öldürüyor. Hangi iş olursa olsun, yapılmasındaki zararı faydasından çoksa, o işi yapmamak aklın gereğidir. Buna göre tüm chatçiler; elinizi vicdanınıza koyup düşünün; eksiniz mi fazla, artınız mı? Tamam mı, devam mı? Kararınızı buna göre verin!

Sanal birliktelikler aileyi tehdit ediyor

Yukarıda da ifade ettiğimiz gibi günümüzde sanal birliktelikler artıyor. Aslında bu, tamamen fantezilerden oluşan, gerçekle bağlantısı olmayan, içi boş, kandırıcı, kendini, karşısındaki kişiyi tatmin edecek bir “obje” haline getirici son derece çirkin bir durum.

Bunun için, utangaçlık, sıkıntı, eşiyle işlerin yolunda gitmemesi, aradığı gerçek mutluluğu bulamadığı için ne yaptığını bilememe gibi bahaneler öne sürülebilir.

Hatta başkalarına sorarsa ayıp olur diye düşünüp merak ettiği soruların cevabını bulmak için yapılmış bir hata; önce merakla başlayıp sonra kendine hâkim olamayarak devam etme; kendi tipini beğenmeyip aşağılık kompleksi yaşadığı için, sanal ortamda birliktelik yaşarsa kendisini daha iyi hissetme gibi daha pek çok gerekçe sayılabilir.

Sanal birliktelikler, ilk etapta kişiyi duygusal olarak tatmin ettiği ve karşılıklı kimseden kimseye zarar vermediği (!) için tercih ediliyor. Kadınlar ve erkekler, birbirlerini hiç tanımadan sanal ortamda rast gele birbirleriyle tanışıyorlar ve bir süre sohbetten sonra başlıyorlar: Eğitimli-eğitimsiz, evli-bekar, yaşlı-genç fark etmiyor. Birçoğu farklı bir kimliğe bürünüp kendi gerçek kişiliğini sakladığı için, ekran başında rahat rahat herşeyi yaşıyorlar.

Başlangıçta çok fazlasıyla işlerine gelen bu durum, zaman içinde psikolojilerinin bozulmasına neden oluyor. Yapılan davranış, kendi içinde düzenli ve dengeli bir formda olmadığı için, ilerleyen zamanla birlikte en hafifinden “suçluluk psikolojisi”ne neden oluyor. Neden suçluluk psikolojisi?

Çünkü ne kadar sanal olursa olsun, herkes bal gibi biliyor ki yaptığı şey yasak ilişki. Buna bir anlamda zina da diyebilirsiniz. Günlük yaşamında “namus timsali” edalarıyla dolaşan bu kişiler, kendi sanal âlemlerinde ağızlarına bile almak istemedikleri kelimeleri kendilerine yakıştırdıklarının farkında… Bu nedenle bilinçaltı vicdan devreye giriyor ve “Sen ne yaptığının farkında mısın?” diyor. Üstelik muhatabının kim olduğunu bile bilmeden…

Aslında bu, bir ruhsal bozukluktur. Böylelerinin en kısa zamanda tedavi olması gerekir. “–mış gibi” yaşamak, gerçekten koparak sanalda var olmaya gayret etmek, psikolojik bir sorunun varlığına işaret eder. Ve yitirilen değerlerin…

İnsan kendisini harama götürecek meraklarından korumalı. Kendi nefsine zulmeden zalimlerden olmamaya özen göstermeli. Kendi sınırlarını belirlemeye çalışmalı. Sınırlarını zorlayacak veya kişiyi yanlışlık yaptığı duygusuna götürecek faaliyetlerden uzak durmalı. Çünkü insan bir kez bulaşınca, kendisini oradan kurtarması zorlaşıyor. En baştan sapmamaya gayret edin. Oturup kendinizi suçlamak yerine, dürtülerinizin aksine kürek çevirin yeter.

Ahlak yozlaşmasına kapı aralıyor

İnternet arkadaşlığı için; “Sanal ortamda gerçekleştiğinden gerçekle karıştırılmaması gerekir” gibi ifade kullanılması artık mümkün değil. Çünkü olayların boyutları, gelişimleri ve sonuçları, her açıdan iyice incelendiğinde, ortada toplumun 14-34 yaş grubunu tehdit eden büyük bir cinsî ahlak yozlaşması tespit edilecektir.

Cinsî ahlakta iffet ve namusun korunmasını esas alan İslam dini, kadın ve erkeğin iffet ve namuslarını korumalarını emretmekle beraber (Nur, 24/32-33) insan fıtratının gerektirdiği cinsel ihtiyaç ve arzularının tatminini görmezlikten de gelmez; bilakis bunu son derece tabii karşılayarak ihtiyaçlarının karşılanabileceği meşru yol olarak evliliği işaret eder.

Bu konuda bize Rum Suresi’nin 21. ayeti çok açık ve net bir şekilde ışık tutmaktadır. İffetlerini koruyan, evlilik içi meşru cinsel ilişki ile yetinen, mutlu ve mesut olmayı başaran mü’minlerden de övgüyle söz edilmektedir. (Mü’minun, 23/5-6)

Ayrıca evlilik girişimleri yapan eş adayları için; birbirlerini yakınlarının yanında (halvet olmaksızın) görmelerini, bakmalarını (şehvet olsa bile), tanımalarını, konuşmalarını, karşılıklı şartlarını belirtmelerini uygun görmektedir.

Sözün burasında fıkıhta “halvet” denilen mesele üzerinde durmakta fayda var. Aralarında devamlı evlenme engeli bulunmayan bir erkek ile bir kadının bir yerde baş başa kalmaları İslam hukukuna göre halvet terimiyle ifade edilir.

Hadislerde, aralarında nikâh bağı veya devamlı evlenme engeli olmayan kapalı bir mekânda baş başa kalmaları yasaklanmıştır. Bir hadiste, Efendimiz “Kim Allah’a ve ahiret gününe iman ediyorsa, yanında mahremi olmayan bir kadınla yalnız kalmasın; çünkü böyle bir durumda üçüncüleri şeytandır” (Müslim, Hac, 74) buyurmuştur.

Böyle bir durum karşı cins için tahrik edicidir. Zinaya veya dedikoduya ve tarafların iffetlerinin zedelenmesine yol açabilir. O yüzden bu hususa bilhassa dikkat edilmeli.

Sonuç olarak; hangi yaşta olursa olsun her ergen Müslüman, Yüce Allah’ın emir ve yasaklarını çiğnemesine basamak teşkil edecek, hataları davet edici davranış ve ilişkilerden kendini korumasının kulluk görevi olduğunu unutmamalıdır.

Bilgisayar ve internetin toplumdaki hemen her bireyin hayatına bir şekilde girdiği bir çağda yaşıyoruz. İnternet, günlük yaşamımızın bir parçası olmuş, evlerimize kadar girmiştir. Baş döndürücü bir hızla hayatımızı etkileyen bilgisayar; artık buzdolabı, fırın, çamaşır makinesi gibi zorunlu ev eşyaları arasında sayılmaya başlanmış durumda.

İnternet; gerçek dünyada var olan her şeyi fazlasıyla barındıran sanal bir dünyayı sunuyor bilgisayar kullanıcılarına… Sanal âlemde, yani internet dünyasında, tıpkı gerçek dünyada var olan güzel ve faydalı ortamlar olduğu gibi, çirkin ve zararlı ortamlar da vardır. Bugün genelde tüm insanlığı, özelde de Müslümanları ve daha çok da çocuklarımızı tehdit eden en büyük tehlike, sanal âlemin zararlı ortamlarıdır. Üstelik söz konusu bu ortamlar, zahmetsiz bir şekilde, sadece birkaç fare tıklamasıyla ulaşabileceğimiz kadar bize yakın.

“Ey iman edenler, kendinizi ve yakınlarınızı ateşten koruyun ki onun yakıtı insanlar ve taşlardır; üzerinde oldukça sert, güçlü melekler vardır. Allah kendilerine neyi emretmişse ona isyan etmezler ve emredildiklerini yerine getirirler.”(Tahrim: 6)

Anne–Babaların bilgi konusunda yetersiz olması, doğal olarak çocuklarımızın korumasız olmasına yol açıyor. Ne yazık ki ebeveynler sadece bilgisiz değil, aynı zamanda ilgisiz de… Bu ilgisizlik ve bilgi eksikliği devam ettiği müddetçe, ana–babaların çocukları konusunda pek çok sıkıntı yaşayacakları ortadadır… “Çocuğuma karne hediyesi olarak bilgisayar aldım”, “Çocuğum kafeteryalara takılıyordu, internet bağlattım, rahat ettim” gibi sözleri çok duyar olduk. Eskiden çocuklara ödül olarak top alınırdı ve “Aman dikkat et, caddede oynama, şurada oynama, burada oynama” gibi kırk çeşit nasihat edilirdi. Şimdi ise imkânımız olduğu için çocuğumuza bilgisayar alıyorsak, onu kendi haline bırakmamamız lazımdır... Zira ödül olarak alınan bilgisayar ve internet bağlantısı, çocuğun caddede top oynarken karşılaşabileceği tehlikelerden çok daha büyük ve vahim tehlikeleri davet etmektedir.

İnternetin sunduğu sanal dünyada korumasız ve özgürce dolaşan çocuklar, tıpkı sahipsiz bir çikolata dükkânına giren çocuklar gibi rafların albenisine kapılırlar. Ne yazık ki bu rafların çoğunda çikolata yerine, çikolata ambalajında zehir sunulmaktadır.

Hiçbir Anne–Baba' nın çocuğunu gecenin geç vaktinde hırsızların, katillerin, sapıkların, kumarbazların, psikopatların, her türlü pisliği yapanların kol gezdiği bir muhite gönderemeyeceği şüphe götürmez bir gerçektir. Oysa hiçbir kontrol ve güvenlik kullanmadan çocuğuna interneti sunan ebeveynler, çocuklarını en gaddar, en acımasız, en iğrenç, en sinsi, en şeytani ortamlara kendi elleriyle teslim ettiğinin farkında bile değildir çoğu zaman.

Eğer çocuğuna bilgisayar+internet alıp; “Allah’a şükür, kafam kulağım rahatladı” diyenler varsa, bu rahatları çok geçmeden bitecek ve çocuklarını kaybedeceklerdir. Bu uyarının hiç hafife alınmaması ve vakit geçmeden önlem almak isteyenler varsa, aşağıda yazılmış olan tedbirleri derhal almaları gerekmektedir.

–Bilgisayarda kendiniz için yönetici, çocuğunuz için ise kısıtlı kullanıcı hesabı açarak, kendi yönetici hesabınızı mutlaka şifre ile koruyun. Çocuğunuz sadece kısıtlı kullanıcı olarak bilgisayar kullansın.

–Bilgisayarınıza mutlaka test edilmiş güvenilir bir filtre program yükleyin ve sadece güvenli sitelerin listesini yaparak diğer siteleri engelleyin.

–İyi bir anti virüs programı yükleyin ve internete her girdiğinizde bunu güncelleyin.

–Bilgisayarı evde herkesin kullandığı oturma odası gibi bir yere kurun. Monitörünüzün arkası duvara, önü odanın içine bakacak şekilde yerleştirin. Bu tedbir çok caydırıcıdır ve çok faydalıdır.

–Çocuğunuz ve diğer aile bireyleri asla onlara güvenmediğiniz gibi bir vehme kapılmasınlar. Aldığınız tedbirlerin kendiniz de dâhil olmak üzere herkesin selameti için olduğunu güzellikle izah edin.

–Ailece internete giriş ve çıkış saatleri tayin edin ve başta siz bu saatlere riayet ederek örnek olun.

–Kendiniz de dâhil olmak üzere evde kimse tek başına internet kullanmasın. Bu önlem sizin için de, örnek olmanız gereken diğer aile bireyleri için de çok faydalı olacaktır.

–Evinizde internet olduğu halde, çocuğunuz hala kafeteryalara gidiyorsa, bunun sebebini güzellikle öğrenmeye çalışın. Eğer evdeki internet bağlantı süresinin azlığından dolayı ise, süreyi arttırabilirsiniz. Kafeteryaya oyun için gidiyorsa, aynı oyunu –sakıncalı değilse– temin edin ve kontrollü olarak evde oynamasına müsaade edin. Çünkü masum bir oyun için İnternet kafeye giden bir çocuk, orada daha kötü alışkanlıklar edinebilir.

–Bilgisayarın açılma, kapanma saatleri ve yine internete bağlanma saatleri, başta zikrettiğimiz filtre programlarıyla otomatize edilebilir. Bilgisayar programlarının hiçbirini bilmeseniz bile, filtre programının kullanımını mutlaka öğrenin. Zaten bu tip programları kullanmanın hiçbir zorluğu da yoktur. 50 yaşında, sadece okur–yazar biri bile, kısa bir eğitimle öğrenebilir. Bu programların Türkçe sürümleri de vardır ve tüm kısıtlamalar şifreyle korunur. Şifrenizi zaman zaman değiştirin. Unutmayın ki, bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıptır.

Bu tedbirlere bireysel tedbirler diyebiliriz. Bunlara uymadığınız takdirde, çocuk zamanla dinen sakıncalı ve çocuğu günaha alıştıran, bunun yanı sıra hukuken de yasak bazı siteleri ziyaret ederse, ilk sorumlu siz olursunuz. Ne kadar da; “Ben yapmadım, çocuk yapmıştır” deseniz de size kimse inanmayacaktır.

Yukarıdaki tedbirlerin yanı sıra bir de dayanışma gerektiren tedbirleri de bilmemiz gerekir. Bunları da şöyle sıralamak mümkündür:

–Çocuklarınızın samimi arkadaşlarını ve ailelerini tanıyın, temasa geçin ve birbirinizle bu tehlikeye karşı yardımlaşın.

–Evinizde internet yoksa ve ödevleri için çocuğun kafeye gitmesi gerekiyorsa çevrede bildiğiniz, tanıdığınız, güvenilir bir kafeye yönlendirin. Böyle bir yer bilmiyorsanız, çocuğunuzu tek başına göndermeyin, beraberinde siz de gidin.

–İşyerine veya çalıştığı şirketine ait internet sayfası bulunan tüm kardeşlerimizin, sitesinin bir bölümünde “İnternetin zararları ve korunma yolları” başlıklı bir bölüm olmalıdır. Duyarlı kardeşlerimiz, bunu yaygınlaştırdıkları takdirde, bilgisizliklerinden yakındığımız ebeveynlerin bilgilenmesini sağlamış olacaklar.

–Çocuklar bir araya geldiklerinde, bilgisayar konusunda bilgilerini yarıştırırlar ve sürekli yeni şeyler öğrenirler. Sizlerin de bundan geri kalmamanız gerekmektedir. “Yaşım geçmiş, bizden gelmez” gibi sözler mazeret olamaz.

–Tüm tedbirlere rağmen kuşkulandığınız durumlar olursa, bilgisayarınızı iyi bilen güvenilir birine kontrol ettirin. Bilgisayar ne zaman açılmış, ne zaman kapanmış, hangi siteler ziyaret edilmiş gibi merak ettiğiniz her şeye ulaşabilirsiniz. Bu bilgilere ulaştıktan sonra almanız gereken tedbirlerinizi yeniden gözden geçirirsiniz.

Allah’ım! Nefsimize, ailemize ve Müslümanlara karşı sorumluluklarımızı en güzel şekilde yerine getirmek için bize duyarlılık ve gayret ver. Her konuda olduğu gibi, bu konularda da bize yardım et. Âmin!