İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Konu: İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?.. Paz Mayıs 10, 2009 12:33 pm

Varmaz oldu, vermeye hiç elimiz,
Dönmez oldu, bir özüre dilimiz,
Teşekküre çoktan bitti pilimiz;
En küçük damlada, sabrımız taştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Bilgisizlik, ne vehimler üretti;
Önyargılar, vicdanları kör etti.
Dürüst olmak.. Affedilmez cür’etti,
Öfkemizden, yüreğimiz korlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Çağdaşlığı, maske yaptık yüzlere;
Bu çifte yüz, yakışmadı bizlere,
Merhametten, haktan yana sözlere,
Hoşgörümüz, neden böyle darlaştı?
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Bir tarafta, ilme şaşı bakanlar,
Bir tarafta at gözlüğü takanlar,
İrfan desen, bu lisandan kim anlar?
Gerçek âlim, gözümüzde horlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Helâl kazanç, nefsimize az geldi,
Bankerlere tavuk verdik, kaz geldi,
O gözyaşı sağnakları, vız geldi;
Saçlarımız, değirmende kırlaştı,
İnsan olmak bu kadar mı zorlaştı?..

Yedik içtik, haram helâl bir tuttuk,
Dişe göre ne bulursak hep yuttuk,
Mahşer, Mîzan, Kur’ân, vicdan unuttuk;
Yollarımız, hep zulümde birleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?

Paspas oldu; sevgi, saygı, paraya,
Ahlâk döndü, kanayan bir yaraya,
Ailede, şeytan girdi araya;
Karı, koca, kardeş, bacı hırlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Evde pişen, bizi tatmin etmedi,
Beş yıldızlı sofra kurduk yetmedi,
Şişelerle yarışımız bitmedi;
Kalp gözümüz, şehvetlerle körleşti;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Kendimizi, masaya hiç sermedik,
Başkasına hiç söz hakkı vermedik,
Sövdük, dövdük..Bunda vahşet görmedik
Mazlum yüzler, yumruklarla morlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Bayramlarda, beş dakika mezarlık,
Bir senede, iki namaz… Nazarlık,
Ettik hâşâ Allah ile pazarlık;
Bir gaflet ki; içimize yerleşti,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Oysa bizler, ihsan için varolduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk.
Bu şerefi taşımaktan yorulduk.
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Dîn.. İslâm dinidir, Allah indinde,
İlim, irfan, sevgi, barış bu dinde,
İnsanlık, ne buldu, nefrette kinde ?
Sağduyumuz, hedefinden çok şaştı;
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

Ey Mübarek akl-ı selîm , nerdesin?
Sen, ateşle aramızda perdesin,
Hasreti var, gör ki sana herkesin;
Cür’etimiz, haddimizi çok aştı;
İnsan olmak, ne kadar da zorlaştı…

Prenses Mesaj Sayısı : 115 Kayıt tarihi : 03/05/09 Nerden : SİVAS

Mahşer, Mîzan, Kur’ân, vicdan unuttuk;

Oysa bizler, ihsan için varolduk;
Meleklerin secdettiği bir kulduk.
Bu şerefi taşımaktan yorulduk.
Edep, hayâ, akıl, fikir yozlaştı,
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..

bu şerefi taşımaktan yorulduk belkide yüzümüz yok
nedendir o zaman bu gaflet içinde ortalarda doşlaşmamız
yanlışlarımızı herdefasında kapatmaya çalışmamız
neyimize güveniyoruz
herşey önümüzdeki nimete onu verene saygısızlıkla başlamadı mı
önce yetinmeyi bilmedik
sonra başkasınıkilere göz diktik
bizden kötüleri görüp şükrümüzü eda etmedik
soframıza almayı çok gördük
hesap gününde herşey hasas teraziye binince
nasıl hesap veririz hiç düşünmüyoruz
yarına kavuşacaımızı bilmeden yarının azığını hazırlamaya çalışıyoruz

rabbım bizleri ıslah etsin
İnsan olmak, bu kadar mı zorlaştı?..
onunda ötesinde aslında bu sorun” kulluğumuz”
-----------------------------------------
selametle
çok güzel bir şiir di
Rahman razı olsun

Konu: İnsan Olduğumuzu Unuttuk!! Perş. Mayıs 21, 2009 11:03 am

Böyle Bir Dostunuz Oldu mu?

Daima düşünceli idi.

Susması konuşmasından uzun sürerdi; lüzumsuz yere

konuşmaz konuştuğunda ne fazla, ne de eksik söz

kullanırdı.

Dünya isleri için kızmazdı. Kendi şahsi için asla

öfkelenmez ve öç almazdı.

Kötü söz söylemezdi.

Affediciliği tabii idi. İntikam almazdı. Düşmanlarını

sadece affetmekle kalmaz, onlara şeref ve değer de

verirdi.

Kendisini üç şeyden alıkoymuştu; Kimseyle çekişmezdi,

çok konuşmazdı, faydasız bos şeylerle uğraşmazdı.

Umanı, umutsuzluğa düşürmezdi; hoşlanmadığı bir şey

hakkında susardı.

Hiç kimseyi ne yüzüne karsı, ne de arkasından kınamaz,

ayıplamazdı, kimsenin kusurunu araştırmazdı. Kimseye

hakkında hayırlı olmayan sözü söylemezdi.

Yanında en son konuşanı, ilk önce konuşan gibi

dikkatli dinlerdi.

Bir toplulukta bulunduğu zaman bir şeye gülerlerse O

da güler, bir şeye hayret ederlerse O da onlara uyarak

hayret ederdi.

Gerçeğe aykırı övmeyi kabul etmezdi.

Her zaman ağırbaşlıydı. Konuşurken çevresindekileri

adeta kuşatırdı.

Kelimeleri parıldayan inci dizileri gibi tatlı ve

berraktı. Yürürken beraberindekilerin gerisinde

yürürdü, ayaklarını yerden canlıca kaldırır, iki

yanına salınmaz, adımlarını geniş atar, yüksek bir

yerden iner gibi öne doğru eğilir vakar ve sükunetle

rahatça yürürdü.

Kapısına yardim için gelen kimseyi geri çevirmezdi.

Bir gün kendisinden yasça küçük bir dostunun

omuzlarından tutarak söyle demişti "Sen dünyada garip

bir kimse yahut bir yolcu gibi yasa!"

Her zaman hüzünlü ve mütebbessim bir haletle dururdu,

yüzünde daima ışıldayan bir parlaklık olurdu.

Adet üzere sarf edilen hiçbir kötü söz ağzına almadı.

Sıkıntılı hallerinde kabalaşmaz, bağırmazdı.

Fakirlerle birlikte yerdi, öyle ki onlardan ayırt

edilmezdi.

Önüne ne konulursa yerdi. Sade kıyafetler giyer,

gösterişten hoşlanmazdı.

Konuşurken yüzünü başka tarafa çevirmez, bulunduğu

mecliste ayrıcalıklı bir yere oturmazdı.

Sabahları evinden çıkarken söyle söylerdi: "İlahi

doğru yoldan sapmaktan ve saptırılmaktan, kanmaktan ve

kandırılmaktan, haksizlik etmekten ve haksızlığa maruz

kalmaktan, saygısızlık etmekten ve saygısızlığa

uğramaktan sana sığınırım."

Sıradan değildi; Sıradan insanlar gibi yasadı.

İSTE O, PEYGAMBER EFENDİMİZ

SALLALLAHU ALEYHİ VE SELLEM İDİ.

Konu: Unuttuk! Perş. Mayıs 21, 2009 11:08 am

Ne çabuk unuttuk, ne çok unuttuk...
Dünya kalınası değildi,
yeryüzünde karar kılamazdık ki.
Geldik ve nihayet dönecek değil miydik?
Şimdi hatırladığımız bu..
Ve hiç unutmayacağımız...

Ne çok unuttuk, ne çabuk unuttuk
Bizden önce gelenleri ve bizden önce gidenleri
Güzel atlara binip giden güzel insanları
Sırf ölümünü güzel eylemek için yaşayanları
Ölümünü 'düğün gecesi' gören güzel bakışlıları

Ne çok uyuduk göklerden habersiz.
Ne çok unuttuk semaya yüz dönmeyi
Ayağımızı yere sabit belledik
Elimizdekileri sahiplendik
Değil elimizdekilerin,
elimizin bile elimizde olmadığını hatırlamak zamanı şimdi.
Çok hatırlamak ve çabuk hatırlamak zamanı.

Unuttuk;
dünya bir gölgelikti oysa
Yolcu olduğumuzu unuttuk,
yolumuzun buradan geçtiğini sadece
Sadece uğradığımızı şu dünyaya
Yükümüzü yeğni tutmayı bilemedik.
Biriktirdik, çoğalttık, artırdık ve saydık
Geriye ne kaldı?
Şimdi hatırladık
Sermayemiz yokluktu, servetimiz acizlikti
Şimdi hesapladık.

Unuttuk,
Yüzümüzde Rahmanın nakşı vardı
Gözümüzde Cemalin bakışı vardı
Gönlümüzde Bekanın aşkı vardı
Şimdi, yüzümüz yerde kaldı
Gözümüz yaşta kaldı
Gönlümüz darda kaldı
Hatırladık ve anladık ki,
Bu dünyanın ötesi vardı

Gelin, burada kalmayalım.
Yüzümüzü Rahmanın vechine döndürelim,
Gözümüzü Gufranın tecellisine çevirelim,
Gönlümüze 'neylerse güzel eyleyen' Mevlamızın tesellisini devşirelim.

Hatırlayalım, hatırlayalım ki,
'Hatırlamaya değer bir şey bile değil'ken
Yüze geldik, varlığa vardık, dile geldik, ışığa vardık
Kimsenin bizi bilmediği, kendimizi de bilmediğimiz
Derin bir unutuştan alındık
Hatırlandık, hatırı sayılır olduk.

Fakat ne çok unuttuk ve ne çabuk unuttuk
Unutuşun çocuğu olduğumuzu
Varlığın uçarı kuşu olduğumuzu
Kanatlarımız olduğunu,
yerde kalanlardan ve arza bağlananlardan uzakta
Kaderimiz olduğunu
Gelip gitmenin, konup göçmenin,
Ondan gelip Ona gitmenin
Ne güzel olduğunu

Hatırlayalım hatırlayalım ki
Unutuştan alınmış
ve çokça unutmuştuk
Unutmayalım ki
Hep hatırlandık, hep hatıra kaldık
İşte o zaman enkaz altından çıkarabiliriz ruhumuzu
Ve o zaman yüreğimizdeki yangın yeri
İbrahimvari bir gülşene döner
Ve biliriz ki,
Mazlumlar mahzun olmazlar
Masumlara hüzün erişmez asla
Ve korku yoktur şehidlere...

Senai DEMİRCİ

Konu: Unuttuk mu? Yoksa Perş. Mayıs 21, 2009 11:38 am

Bize ne oldu böyle, unuttuk mu seni yoksa,

getirdiğin kitabı ve nasıl yaşadığını ?

"Birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız" dediğini ?

Bir hayli uzağız iyiliği güzellikle savuşturmanın erdeminden.

Aramızda sonu gelmeyen derin ayrılıklar, öfke, kibir ve hased...

Oysa yolculuk esnasında
bir ağacın gölgesinde dinlenen garip bir yolcu gibi olmalıydık dünyada,

nefislerimize gem vurmalı, birbirimizin elini tutmalıydık.

Bize ne oldu böyle, ihtiraslarımızın kurbanı olduk,

asırlardır yaşanan kardeş kavgaları
ve ateş çukurunun kıyısında sürdürülen hayatlar...

Tamiri mümkün mü hatalarımızın ?

Sonu gelmeyen tartışmalarımızın ortasında karardı dünya.

Bizi beklemekten yoruldu artık insanlık.

Hani bizler şahitleriydik hakikatin, hani yalnızca kardeşler olacaktık.

Elimizde ne varsa beraber paylaşacaktık.

Birbirine kenetlenmiş saflar halinde savaşacaktık rıza-i ilahi için.

Dünyanın diğer ucunda bir başka Müslüman'ın ayağına diken batsa acısını duyacaktık.

Bize ne oldu böyle, nasıl tükettik sermayemizi,

nasıl harcadık ilahi değerleri bir bir ?

Oysa, oysa sözü duyup en güzeline uymalı,
aramızda Allah'ı ve seni hakem kılmalıydık.

Helalleşmeli ve kaynaşmalıydık.

Yağmurlu akşamlarda, senin yağmurun altında gömleğini çıkarıp ona doğru tutarak
"Senin Allah'la olan ahdin benimkinden daha eski"
dediğini duyarcasına, Yaradana karşı ahdimizi hatırlamalıydık.

Bize ne oldu böyle, ne zaman sonu gelecek acılarımızın,

ne zaman farkına varacağız hep birbirimizden olduğumuzun ?

Yoksa, yoksa çok mu uzak bize iman,

yoksa teslimiyetten nasibimizi almadık mı daha ?

Nasıl bir yara bu, nasıl bir sancı,

nefisler heva denizinde baş tacı.

Oysa sen güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderilmiş son elçisiydin Allah'ın

ve biz nasibimizi almalıydık senin örnekliğinden.

Bağışlaycı, affedici ve hilm sahibi olmalıydık.

Bize ne oldu böyle, sağır oldu sesini duymamakta direnen kulaklar.

Perde indi gözlere, hakikatten uzak oynuyor şimdi dudaklar.

Ya yarın, ya yarın telafisi var mı bu tefrikaların,

yoksa kıyamet günü yürütülecek

ve renkli yün topakları haline gelecek olan dağların

feryatları mı duyulacak bizler için ?

Artık sana hicret vaktidir,

yarın çok geç olmadan sana sarılmanın...

S.A.V.

ELİNE SAĞLI ABLAM PAYLAŞIMLARIN COK GÜZEL ALLAH RAZI OLSUN

AMİN SAĞOL KARDEŞİM RABBİM CÜMLE DİN KARDEŞİMDEN DE RAZI OLSUN İNŞ SLM VE DUA İLE SELAMETLE KAL