DOSTLUK SÖZDE DEĞİL ÖZDE OLMALI
M. Saki EROL • 54. Sayı / BAŞYAZI
Dostluk arkadaşlık ve sevgi gibi sıcak ve samimiyet ifade eden kelimeler çoğu zaman lafta kalıyor. “Dostum” diyenden dostluk, “seviyorum” diyenden fayda veren bir sevgi göremiyoruz. Oysa bu uğurda bir gayret olması gerekir. Dostluk ve arkadaşlık sevgi ile olur. Sevgi ise ispat ister. Bu sevginin fiil ile yerine getirilmesi gerekir. Bu konuda Allah Teala Peygamber Efendimiz’e (s.a.v) şöyle buyurmuştur: “De ki; Eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyunuz. Böylece Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın…” (Al-i İmran, 31)
SEVGİ VE DOSTLUK İSPAT İSTER
Her şeyin sahibi olan Yüce Yaratıcımız bizden sevginin ispatlanmasını istiyor. O’nun sevgisine ve bağışlamasına mazhar olmak istiyorsak, Rasulullah Efendimiz’in (s.a.v) gösterdiği ve yürüdüğü yoldan yürümemiz gerekiyor. En azından o yolda gücümüz yettiğince gayret etmemiz gerekiyor. Ancak bu şekilde sevgimizi ispat etmiş oluruz. O zaman insanoğlunun elde edebileceği en büyük nimet olan Allah Teala’nın rızasını, sevgisini ve mağfiretini kazanmış oluruz.
İnsanlar arasındaki sevgi ve dostluğun da ispatı gerekir. Dostum dediğimiz, arkadaşım dediğimiz insanlarla ilgili bir düşünelim ne gibi fedakarlıkta bulunuyoruz? Hastalandığında ne yapıyoruz; düğününe, cenazesine gidiyor muyuz? Maddi bir sıkıntı içinde olduğu zaman ona yardımcı olmaya çalışıyor muyuz? Bir sıkıntı içinde olduğunda, onun sıkıntısını gidermek için çaba sarfediyor muyuz, yanında oluyor muyuz? İnsanlar arasındaki dostluğun ispatı işte bu gibi durumlarda ortaya çıkar. Dostluğundan her zaman faydalandığın bir insanın sıkıntılı anında yanında olmamak dostluk değil, belki asalaklık belki de daha kötü bir şeydir. Velhasıl insanlar arasındaki dostluk da tek taraflı olmaz. Mutlaka karşılıklı ihtimam ve haklara riayet gerekir.
KAŞ YAPAYIM DERKEN GÖZ ÇIKARMAYALIM
Akıllı insan dostluk ve arkadaşlığında da dengeli ve ölçülü davranan insandır. Sahip olduğu imkanları, sorumlulukları düşünür ve ona göre hareket eder. Hiçbir dost gücünüzü aşan bir şeyi sizden istemez. Dostluk yapayım, dostlarıma yardımcı olayım derken birinci derecede sorumluluğunuz altındaki insanlara haksızlık ederek, onları ihmal ederek dostluk sürdürülemez. Bu durumda kaş yapayım derken göz çıkarma ihtimali olabilir. Bu konuda Peygamber Efendimiz’in (s.a.v) “Müslüman, dilinden ve elinden Müslümanların zarar görmediği kimsedir” buyruğunu düstur edinerek, orta yolu bulmuş oluruz.
BİR TEBESSÜMÜ KÜÇÜK GÖRMEYELİM
Peygamber Efendimiz (s.a.v) bir gün Ebu Zer’e (r.a) hitaben bizlere şöyle buyurmuş: “Din kardeşlerini güler yüzle karşılamak gibi bir iyiliği bile sakın küçük görme.” Bu hadis-i şeriften anlıyoruz ki; insani ilişkilerde bir tebessüm bile çok önemlidir. Dostlarımız, arkadaşlarımız, çevremizdeki insanlar yüzümüze baktıklarında güler yüzümüzle, tebessümümüzle rahatlayabilir. Yine Efendimiz’den (s.a.v) öğrendiğimize göre bir mümine güler yüzle ve güzel sözle karşılık vermemiz bir sadakadır.
Demek ki; dostluğumuzu, sevgimizi gücümüzün yettiği ölçüde hayata geçirerek ispat etmemiz gerekiyor. Sevgililer sevgilisi Efendimiz (s.a.v) ve ashabının ahlakını özetleyen şu hadis-i şerifi hayatımıza geçirerek hakiki dostluğa ulaşabiliriz. Sahabe-i kiramdan Bera b. Azib’ in (r.a) naklettiğine göre: “Rasulullah Efendimiz (s.a.v) bize; hasta ziyaretini, cenazenin arkasından gitmeyi, aksırana ‘yerhamükellah’ (Allah sana merhamet eylesin) demeyi, yemin edenin yeminini yerine getirmesini, haksızlığa uğrayana yardım etmeyi, davet edenin davetini kabul etmeyi ve selamı yaygınlaştırmayı tavsiye etti.”
Daha fazla söze ne hacet!.. Gerek Allah’a karşı, gerekse insanlara karşı dostluk ve sevgimizi ispat etmek için harekete geçelim. Nerede eksik ve ihmalimiz varsa ondan başlayalım. Gücümüzün yettiğince gayret edelim ki; Allah Teala bizi dostluğundan ve dostlarından ayırmasın
Konu: Dostluk sözde değil özde olmalı... 
Çarş. Kas. 10, 2010 11:15 am
